Nieuwsbrief, jaar VI, nr. 9 – december 2017

Mgr. Carrasco: Het dienstwerk is jullie nieuwe identiteit

Eenendertig priesterstudenten van het Opus Dei, waaronder één Nederlander,  hebben de diakenwijding ontvangen in de basiliek Sant’ Eugenio te Rome uit handen van Mgr. Ignacio Carrasco.
De nieuwe diakens komen uit 15 verschillende landen: Spanje, Italië, Venezuela, Kenia, Argentinië, Filipijnen, Uruguay, Slowakije, Oeganda, Nigeria, Frankrijk, Ivoorkust, Brazilië, Colombia en Nederland. Hun priesterwijding zal plaatsvinden op 5 mei.
Mgr. Ignacio Carrasco, emeritus-voorzitter van de Pauselijke Academie voor het Leven, legde in zijn homilie de nadruk op de dienst van het woord, karakteriserend voor de taken van een diaken: “In de taal van Jezus van Nazareth, in de taal van zijn Moeder, Maria, en zijn familie, vrienden en buren.”

Interview met de nieuwe Nederlandse diaken, Martijn Pouw

Hoe voelt het nu om deze belangrijke heilige wijding te hebben ontvangen?
Uiteraard ben ik zeer blij en dankbaar dat ik deze onverdiende gave van God heb mogen ontvangen. De diakenwijding is een heel bijzondere gebeurtenis. Op de eerste plaats voor de hele Kerk, waarin ik geroepen ben om op een specifieke manier te dienen, met name in de liturgie en door het gebed. In mijn geval is de diakenwijding bovendien een belangrijke stap op weg naar het priesterschap. De priesterwijding zal plaatvinden op 5 mei 2018. De tussenliggende maanden staan in het teken van een intensieve voorbereiding: gebed, studie en veel oefenen.
U was de enige diaken uit Nederland en hebt nu drie jaar in Rome gestudeerd. Rekent u erop dat u te zijner tijd terugkomt naar Nederland?

Mgr. Carrasco en Martijn Pouw tijdens de diakenwijding  

Na drie fantastische jaren in Rome heb ik heel veel zin om terug te gaan naar Nederland om daar de Kerk en de mensen als priester te dienen en bij te staan. Een van de dingen die ik hier in Rome intens heb ervaren is de universaliteit van de Kerk, die immers de opdracht heeft om overal in de wereld aanwezig te zijn. Zo werden er samen met mij 30 diakens gewijd afkomstig uit maar liefst 15 landen. Ik stond tijdens de plechtigheid tussen een Braziliaan en een Keniaan. Dat ik de enige kandidaat was uit Nederland is tegelijk hoopvol –tenminste één– en een reden om tot actie over te gaan en daar een positieve verandering in aan te brengen; meer diakens en priesters uit Nederland is mogelijk als we daarvoor bidden. Overigens veronderstelt deze universele opdracht van de Kerk uiteraard een zekere mobiliteit en beschikbaarheid om te gaan daar waar dat het meest nodig is. Niettemin ligt het in de lijn der verwachting dat ik na de priesterwijding in mei en de daaropvolgende stageperiode, eind 2018 naar Nederland terug zal komen.

Heeft u een boodschap voor onze lezers?
Graag zou ik de lezers willen vragen om niet alleen te bidden voor ons maar voor alle diakens en priesters in Nederland en in de hele wereld, en in het bijzonder voor de bisschoppen en Paus Franciscus, die nooit nalaat om ons te vragen om voor hem te bidden. Ik hoop dat veel mensen bij de priesterwijding in mei aanwezig zullen zijn, maar ik begrijp dat voor velen een dergelijke reis er niet in zal zitten. Het is goed om te weten dat de wijdingsceremonie ook live kan worden gevolgd via streaming.

Wat betekent het om de Heilige Vader te ontvangen?

De priester Joshua Megeh Otieno, student aan de Faculteit Institutionele Communicatie van de Pauselijke Universiteit, was nauw betrokken bij het bezoek van paus Franciscus aan Kenia in november 2015.

Het bezoek van de Heilige Vader aan Kenia is een zegen geweest, zowel voor de natie als voor de Kerk. Allen wachtten op zijn komst als was het een antwoord op de internationale bezorgdheid over de godsdienstige en sociale problemen van het land en allen waren enthousiast over het bezoek van de Heilige Vader meer dan 20 jaar na dat van Paus Johannes Paulus II in 1994. Ik had het gevoel dat het Keniaanse volk dringend behoefte had aan een antwoord op de vraag “Wat betekent het vandaag om de Heilige Vader te ontvangen?“ Wat betreft de communicatie met de media heb ik meer dan voldoende gelegenheid gehad om mij daarmee bezig te houden. Ik heb als tolk gediend voor pater Federico Lombardi en Matteo Bruni, die de journalisten tijdens de reis begeleidden. Mijn taak was het onze mensen te helpen de boodschap die de Heilige Vader bij verschillende gelegenheden naar voren bracht door een eenvoudig taalgebruik  beter te begrijpen. Het was een opdracht waarin ik mij helemaal op mijn gemak voelde, zelfs zozeer dat dit werk mijn nieuwe droom geworden is.
Toen wij bezig waren met de voorbereidingen voor de komst van de paus, kreeg ik te horen dat ik met Federico Lombardi zou gaan samenwerken. Voor mij was dat een grote naam … ik zag er als een berg tegenop! Maar heel anders dan ik gedacht had, heb ik een man ontmoet die met beide benen op de grond stond en die rustig en in alle eenvoud sprak. Elke keer dat hij de woorden van de Heilige Vader overbracht of uitlegde, toonde hij zo’n diepe verbondenheid met de boodschap van de paus, dat het niet zozeer leek alsof hij de woorden van iemand anders overbracht maar eerder zijn eigen overtuiging.
Toen ik diaken was gewijd, kreeg ik direct mijn eerste pastorale taak: om in het tijdsbestek van niet meer dan een maand voor ons bisdom een website op te zetten. Wat ik in gedachte had was: hoe zien de mensen ons als zij over het bisdom horen spreken, hoe gaat men met elkaar om in het dagelijks leven? Want toen ik pater Lombardi bezig had gezien, wist ik meteen: Zo moet je het doen! Zo helder als de woorden uit zijn hart kwamen, het klonk alsof het nog steeds de Heilige Vader zelf was die tot de mensen sprak. Dat was de gedachte die de basis vormde van de herziening van onze internetsite. Het was die heel bijzondere manier waarop hij de dingen deed dat pater Lombardi mij bij dit initiatief inspireerde. De institutionele communicatie zoals die bij de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis wordt toegepast inspireert mij daarbij in nog bredere zin.
Het is mijn persoonlijke overtuiging dat onze dromen werkelijkheid worden als wij ons ermee verbinden en ze met kracht nastreven. Ik droomde ervan mij met communicatie bezig te houden toen ik nog op het seminarie zat. Ik vroeg aan de bisschop: “Hebben wij een internetsite? Zo niet, hoe communiceren wij dan met de buitenwereld?” Hij antwoordde: “Ho, ho, wacht even … is het niet een goed idee dat jij dat zelf gaat doen?” Dat gebeurde vijf jaar voor mijn priesterwijding.
Ik had een groeiende belangstelling voor het maken van video-opnames in het seminarie. Hier werd mij de gelegenheid geboden om mij te ontwikkelen in projecten zoals de internetsite, bedoeld voor allen die de betekenis van de Kerk niet begrijpen, of het uitbrengen van een tijdschrift. De bisschop zei een keer tegen mij: “Beste Joshua, hoe krijg jij dit toch allemaal voor elkaar?” Ik maakte de foto’s, schreef de artikelen, stuurde vervolgens al die stukjes naar de mensen die de drukproeven corrigeren, kortom ik deed al het redactiewerk en controleerde ook nog de definitieve teksten voor ze gepu­bliceerd werden. Vervolgens ging ik de parochies langs om te vragen of de priesters daarvan afleveringen wilden ontvangen. De bisschop vroeg mij hoe ik dat deed, en ik antwoordde: “Met overtuiging”. Wanneer je overtuigd bent en jouw overtuiging de basis is van alles wat je doet, slaag je erin de dingen goed te doen.

Ook een voorlopige productie, besluiten wat bijgewerkt en gedaan moet worden, de internetsites, Facebook, Twitter, het tijdschrift enzovoorts, het betekent allemaal werk.  Het kan je veel inspanning kosten, maar als je ervan overtuigd bent dat iets goed is, dan wordt de Geest jouw bron, en als je denkt dat jijzelf die bron bent en niet het instrument, dan heb je het mis.
Ieder die werkt op het terrein van de communicatie moet een droom hebben. En mijn droom is deze: mijn volk vertrouwd te maken met de cultuur van de communicatie, de gewoonte zelf informatie in te winnen, nooit het doel van een voortdurende vorming uit het oog te verliezen. Dit is voor mij de uitdaging.