Nieuwsbrief, jaar VII, nr. 10 – december 2018

Van advocaat aan de Amsterdamse Zuidas naar het priesterschap

De in ’t Gooi geboren Nederlander Martijn Pouw werd op 5 mei in Rome door kardinaal Robert Sarah samen met 30 andere diakens tot priester gewijd.

Na zijn studie rechten werd hij advocaat aan de Amsterdamse Zuidas. Volgens de wijdeling hebben “advocaat en priester meer met elkaar gemeen dan je wellicht denkt. Beiden behartigen de belangen van mensen en zijn ‘voorsprekers’.”
De pasgewijde priester vertelt:

Na vier fantastische jaren in Rome heb ik heel veel zin om terug te gaan naar Nederland om daar de Kerk en de mensen als priester te dienen en bij te staan. Een van de dingen die ik hier in Rome intens heb ervaren is de universaliteit van de Kerk, die immers de opdracht heeft om overal in de wereld aanwezig te zijn. Zo werden er samen met mij 30 andere diakens tot priester gewijd afkomstig uit maar liefst 15 landen. Ik stond tijdens de plechtigheid tussen een Braziliaan en een Keniaan.

Dat ik bij die gelegenheid de enige wijdeling was uit Nederland is tegelijk hoopvol – tenminste één – en een reden om tot actie over te gaan en daar een positieve verandering in aan te brengen; meer priesters uit Nederland is mogelijk als we daarvoor bidden. Het ligt in de lijn der verwachting dat ik na mijn eerste stageperiode begin 2019 naar Nederland terug zal komen.

 “Mijn familie heeft begrepen dat het priesterschap niet vreemd is aan onze cultuur”

Ik heet Daniel Chanda en ik ben katholiek priester van het bisdom Mansa in Zambia. Ik ben 31 jaar.

Mijn ouders hebben ons opgevoed in het katholieke geloof, mijn vijf broers en mij. Elk jaar houden wij de traditie in ere dat wij met kerstmis allemaal bij elkaar komen op de familieboerderij.  Vijf jaar lang liep ik college op het kleinseminarie San Carlos Lwanga. Daar ontving ik mijn roeping tot het priesterschap.

Dat was niet makkelijk, want mijn familie had andere plannen met mij: zij wilden dat ik naar de universiteit zou gaan om arts of econoom te worden. Het kostte mij moeite mijn familie te overtuigen van mijn roeping. Maar met de hulp van de priesters die mij in mijn roeping hebben begeleid, begreep mijn familie dat het priesterschap niet iets is wat vreemd is aan onze cultuur. Uiteindelijk hebben mijn ouders mijn roeping met vreugde aanvaard. Zo kwam het dat mijn priesterwijding in 2013 voor mijn hele dorpje een feest was. Mijn bisdom telt 33 parochies en verzorgt naast de pastorale taken ook andere maatschappelijke diensten.

Ik heb altijd bijzondere belangstelling gehad voor het kerkelijk recht en in mijn bisdom is maar één kerkelijk jurist. Daarom heeft mijn bisschop besloten dat ik aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis mijn studies zou voltooien. En daarmee ben ik de eerste priester van mijn bisdom die daar studeert. Mijn leven in Rome en in het Colegio Tiberino is heel interessant omdat ik daar culturen en mensen leer kennen uit alle delen van de wereld. Met heel mijn hart dank ik alle weldoeners voor de gelegenheid die zij mij en mijn bisdom geven om mijn studie in Rome te kunnen voltooien.

Studeren om lief te hebben, liefhebben om te dienen

Hasimana Euphrem Audrey werd op 18 mei 1984 geboren in Morondava (Madagascar) als zoon van Boto Henri en Lydia. Zijn broer is eveneens seminarist van zijn bisdom. Hij is de oudste van zeven kinderen (vier meisjes en drie jongens) uit een katholiek gezin. Zijn familie woont in Androvakely, een klein dorpje op vijftien kilometer van het centrum van het bisdom.

Nu paus Franciscus probeert te bevorderen dat iedereen het feest van zijn doopsel gaat vieren, heeft Hasima het zijne helder voor de geest: “Ik ben gedoopt op 1 november 1985”.

In september 2002 ging hij naar het kleinseminarie “Sint Petrus" van zijn bisdom en daarna stuurde zijn bisschop hem naar het voorbereidend seminarie, waar hij zich zou kunnen bezinnen en voorbereiden op zijn roeping. Hij studeerde filosofie aan het grootseminarie “Heilige Johannes de Doper” en aan de Universiteit van Toliara. Het jaar daarop verrichtte hij pastorale taken in het district Ankilivalo en daarna studeerde hij theologie aan het grootseminarie “Heilige Teresa van het Kind Jezus” in Antananarivo, de hoofdstad van zijn land. Op 16 juli 2017 werd hij tot diaken gewijd in de parochie Heilige Johannes Paulus II in Morondava.

Universaliteit van de Kerk

In 2017 stuurde zijn bisschop, mgr. Marie Fabien, hem naar Rome om zijn studie in de filosofie te voltooien. “Ons bisdom heeft behoefte aan priesters die bidden, die werken aan hun vorming en die hun geest en hart openen voor iedereen” zegt hij. 

Een retraite in de priesterresidentie Altomonte in Rome

Nu verblijft hij in het priestercollege Altomonte, waar hij de universaliteit van de Kerk kan ervaren. “Ik ben heel gelukkig deze genade te hebben gekregen”.

Ten slotte zegt hij dank aan de weldoeners die zijn studie in Rome mogelijk maken: “Zonder uw hulp zou ik nooit de mogelijkheid hebben gehad om mijn studies in de filosofie te kunnen voortzetten, in het bijzonder aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis in Rome. Mijn bisdom heeft behoefte aan goed gevormde priesters die ook aan anderen vorming kunnen geven, maar het beschikt zelf niet over de noodzakelijke middelen.”

Plechtige opening van het nieuwe academische jaar op maandag 8 oktober 2018

Het academische jaar 2018-2019 van de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis werd geopend in de basiliek van Sant’Apollinare. Bij die gelegenheid  werd de votiefmis  van de Heilige Geest opgedragen door priesters van de verschillende faculteiten met als hoofdcelebrant prof.  mgr. Fernando Ocáriz, de Grootkanselier van de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis.

In de Aula Magna Johannes Paulus II vond vervolgens de academische openingsplechtigheid plaats. De openingstoespraak werd gehouden door prof. Luis Martínez Ferrer, hoogleraar kerkgeschiedenis aan de Theologische Faculteit over het thema “Christelijk ideaal en christelijke betrokkenheid in de wereld. 

Drie voorbeelden van leken in de zestiende eeuw.” (Catalina de Bustamante, Pedro López de Medina en Antonio Emanuele Nsaku ne Vunda).

De Aula Magna van de Pusc tijdens de openingsrede

Swaziland met moderne communicatiemiddelen evangeliseren

Ncamiso Aloysius Vilakati is een katholiek priester in het bisdom Manzinim, dat ligt in het zuiden van Afrika, in Swaziland. Dit is zijn getuigenis.

Ik ben de zesde zoon uit een gezin met acht kinderen. Ik ben geboren op 30 april 1981 en ben hetzelfde jaar gedoopt in de Rooms Katholieke Kerk. Mijn vader is gepensioneerd ambtenaar en mijn moeder is huisvrouw.

Mijn vorming tot priester begon in 2005 in het kleinseminarie van St. Kizito, in de Republiek Zuid-Afrika. Later studeerde ik acht en een half jaar theologie. Op 28 september 2013 werd ik in het bisdom Manzini tot diaken gewijd en het volgende jaar, op 27 september 2014, op het feest van Vincentius à Paolo, werd ik tot priester gewijd. Tot 2017 was ik parochiepriester, tot mijn bisschop mij vroeg om mijn vorming te voltooien in Rome en daar Institutionele Communicatie te studeren aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis.

Onze bisschop, de Argentijn José Luis Ponce de León, ving zijn werkzaamheden aan in 2014, bij het eeuwfeest van de komst van de eerste missionarissen (van de Orde van de Dienstknechten van Maria) in Swaziland. Bij die gelegenheid vroeg hij in zijn homilie het volk Gods na te denken over onze drie zuilen: de Heilige Schrift, de Catechismus van de Katholieke Kerk en de sociale leer van de Kerk. Om zijn visie in praktijk te brengen heeft hij twee communicatiebureaus opgericht, een voor de evangelisatie en een bestemd voor het gezin.

“De bisschop heeft besloten mij naar Rome te sturen om institutionele communicatie te studeren, zodat ik hem bij de uitvoering daarvan kan helpen. Mijn bisdom heeft digitale podia opgericht zoals het Web, Facebook, Instagram en Twitter. In ons land kent slechts 5% van de bevolking het Evangelie, wat betekent dat wij ongeveer 60.000 gedoopte katholieken hebben op een bevolking van anderhalf miljoen personen. Maar de Kerk is altijd een referentiepunt geweest in Swaziland en zal dat altijd blijven, en zijn boodschap moet met behulp van de communicatiemedia bekend worden gemaakt.”

Bakens van voortreffelijkheid,  het studieprogramma voor kerkmanagement

Het Onderzoekcentrum Markt, Cultuur en Ethiek (MCE) van de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis biedt kerkleiders de mogelijkheid hun managementvaardigheden te ontwikkelen om de zending van de Kerk te kunnen volbrengen. MCE heeft een studieprogramma van een jaar in kerkmanagement om leiders toe te rusten met de vaardigheden die nodig zijn om de Katholieke Sociale Leer in praktijk te brengen.

Sinds 5 februari van dit jaar volgt een klas van ongeveer 40 studenten een aantal cursussen in diverse vakken, zoals economie en financieel beheer, om vaardigheden te verkrijgen die direct toepasbaar zijn in hun leidinggevende posities in de Kerk.

Pater Lawrence Sakubita Like (Zambia) en diaken Malusi Ncanana (Zuid-Afrika) zijn studenten in het nieuwe programma voor kerkmanagement , PCM.

Onder de deelnemers die zich hebben ingeschreven is diaken Malusi Ncanana van het Zuid-Afrikaanse bisdom Eshowe. Bij zijn verdere voorbereiding op het priesterschap begon Ncanana aan het studieprogramma voor kerkmanagement vanuit het besef dat kerkelijk werk ook een materieel aspect