Nieuwsbrief Mei 2013

                                

 Nieuwsbrief, jaar II, nr. 2 – mei 2013

“Diaken van Paus Franciscus”

Mijn naam is José Eric Moguel Farrera, diaken van het Aartsbisdom Tuxtla Gutièrrez in Mexico.  Ik woon in Cin-talapade Figueroa, een agrarisch stadje met 30.000 inwoners en een grote devotie tot de Maagd Maria. Als kind was ik ver van God verwijderd en hechtte ik weinig belang aan de Kerk. Toen ik 14 was beleefde ik echter de levende aanwezigheid van Christus in de sacramenten van Boete en Verzoening en de Eucharistie. Vanaf dat moment was ik verliefd op Hem en besloot ik priester te worden.

Nadat ik in 2002 mijn eindexamen van de middelbare school had behaald, ging ik naar het seminarie van het bisdom en vorig jaar ben ik op 12 februari tot diaken gewijd. Slechts enkele maanden daarna stuurde de bisschop mij naar de Universiteit van het Heilig Kruis om Kerkelijke Communicatie te studeren. Nu zit ik in de Eeuwige Stad en beleef samen met alle katholieke gelovigen van de wereld de historische momenten van het terugtreden van Benedictus XVI en de keuze van Paus Franciscus. Toen onze emeritus paus het Vaticaan verliet, hing er een vreemde sfeer in Rome. Iets, of iemand, ontbrak. Desondanks ben ik altijd zeker geweest van wat Benedictus XVI telkens herhaalde: “Het is God die de Kerk leiding geeft.” Vanuit dat perspectief beleefde ik de gebeurtenissen die volgden. 

De avond van de fumata bianca kwam bijna de hele stad samen in het Vaticaan. Alle ogen waren gericht op de schoorsteen van de Sixtijnse Kapel toen er plotseling witte rook te voorschijn kwam. Overal klonk gejuich en applaus nadat Kardinaal Tauran het traditionele Habemus Papam uitsprak.

Mijn deelname als diaken-assistent aan de eerste mis van Paus Franciscus was een geweldige belevenis, een godsgeschenk dat ik nooit zal vergeten.

 Ongeveer een maand voor het terugtreden van Benedictus XVI stelde de rector van het huis waar ik verbleef voor dat ik een formeel verzoek kon indienen om te assisteren bij een van de liturgische vieringen van de Heilige Vader. 

Net toen ik het verzoek had ingediend, begon de periode van de sede vacante. Heel kort daarna kwam het volgende antwoord binnen: “Uw verzoek zal in overweging worden genomen. Een van de komende dagen zult u kunnen deelnemen aan een viering met de Heilige Vader.” Dat moment kwam op dezelfde dag dat de Paus was gekozen. Ik kon het niet geloven! De ervaring om samen met Paus Franciscus voor de hele wereld te bidden tijdens zijn eerste Mis was buitengewoon. Ik was heel zenuw-achtig en op een gegeven moment dacht ik zelfs dat ik droomde: de schoonheid van de Sixtijnse Kapel, de liturgische gezangen van het koor, de aanwezigheid van de kardinalen, en ik als eenvoudig persoon aan de rechterzijde van de Vicaris van Christus. Nu zie ik in dat het een grote genade van God was, niet alleen voor mij, maar ook voor mijn volk en mijn bisdom.

Paus Franciscus is gekomen in een tijd dat de Kerk behoefte heeft aan zijn liefde als herder. Hij is een vader die het hart van de mensen weet te raken en door zijn woord en voorbeeld de weg toont die naar Jezus leidt – de weg van armoede, eenvoud en openheid van hart.