Nieuwsbrief, jaar XII, nr. 14 – april 2023

 

Interview met twee studenten uit Oekraïne: Bidden voor het einde van de oorlog

Het is een droevig moment voor iedereen. In Europa dachten wij dat er een lente zou komen zonder gezondheidsproblemen, geen gedoe met mondkapjes en afstand houden. Wij verwachtten een nieuw tijdperk van vreugde en vrede.

Wij zijn terechtgekomen in een verschrikking waarvan wij niet hadden gedacht dat dit ooit nog opnieuw zou gebeuren: een oorlog; en een wrede en meedogenloze oorlog aan de oostelijke grenzen van ons werelddeel. Bohdan Luhovyi, 26 jaar, geboren in Bolekhiv, en Ihor Bazan van 24, geboren in Ternopil vertellen ons hun verhaal. Allebei heel jong, als veel van hun vrienden die in Oekraïne aan het vechten zijn in een zinloze oorlog. Zij zijn twee van acht Oekraïense studenten die aan de Universiteit van het Heilig Kruis hun vorming krijgen.

Nieuwsbrief, jaar IX, nr. 12 – december 2020

 Hoop in tijden van de pandemie

Er zijn van die situaties die wij ons nooit hadden kunnen voorstellen. Een algehele lock-down, de mis niet fysiek kunnen bijwonen, langdurig geen contact met familie en vrienden …. De pandemie is springlevend, en steeds weer worden wij erdoor overspoeld, het gebeurt dat veel mensen hun gemoedsrust verliezen, voor fundamentele vragen komen te staan en dat zij in veel gevallen door angst en neerslachtigheid worden overvallen.  En God? Heeft Hij op dit moment iets te zeggen? De HOOP, die steun vindt in het GELOOF en die zich manifesteert in de LIEFDE .

Paus Franciscus op 27 maart 2020

Ik geloof dat nog heel lang dat beeld op ons netvlies zal blijven staan van Paus Franciscus die met het Allerheiligste de zegen geeft op een verlaten Sint Pietersplein. Zijn woorden weerklonken met dezelfde kracht als die keer dat de Meester ze uitsprak te midden van die onstuimig hoge golven: “Waarom zijt ge zo bang? Hoe is het mogelijk dat ge nog geen geloof bezit?”

Nieuwsbrief, jaar VIII, nr. 11 – december 2019

 Banele: van straatjongen naar seminarist

Siyabonga Banele Ndlovu is een jonge Zuidafrikaan van 24 jaar die een harde lijdensweg heeft doorgemaakt: al spoedig half wees door het overlijden van zijn moeder en ten slotte op straat levend als dakloos kind van zes.  Nu is hij seminarist en studeert hij aan de Universiteit van het Heilig Kruis in Roma dank zij een studiebeurs.

“Ik ben de jongste van vijf kinderen, vier jongens en een meisje. Ik ben 20 februari 1994 geboren. Mijn ouders, gelovige katholieken, hadden huwelijksproblemen, waarbij vooral het alcoholgebruik van mijn vader vermeld moet worden. Na de dood van mijn moeder, moesten mijn oudste broer en ik verhuizen om bij een van onze tantes te wonen. Na een korte tijd in haar huis, gooide mijn oom ons het huis uit en kwamen wij op straat te leven. Van 6 tot 8 jaar was ik een dakloos straatkind! En mijn tante kon het niets schelen. Ondanks dat wij op straat leefden, gingen wij naar school en daar kregen wij te eten.”

“Wonderlijk genoeg waren wij te hoogbegaafd en te ondernemend om als straatkinderen te leven. Na enige tijd ging ik nog een keer verhuizen naar het huis van een andere tante. Hier was het dat God mij begon in te geven wat Hij werkelijk van mij wilde.

Nieuwsbrief, jaar VII, nr. 10 – december 2018

Van advocaat aan de Amsterdamse Zuidas naar het priesterschap

De in ’t Gooi geboren Nederlander Martijn Pouw werd op 5 mei in Rome door kardinaal Robert Sarah samen met 30 andere diakens tot priester gewijd.

Na zijn studie rechten werd hij advocaat aan de Amsterdamse Zuidas. Volgens de wijdeling hebben “advocaat en priester meer met elkaar gemeen dan je wellicht denkt. Beiden behartigen de belangen van mensen en zijn ‘voorsprekers’.”
De pasgewijde priester vertelt:

Nieuwsbrief, jaar VI, nr. 9 – december 2017

Mgr. Carrasco: Het dienstwerk is jullie nieuwe identiteit

Eenendertig priesterstudenten van het Opus Dei, waaronder één Nederlander,  hebben de diakenwijding ontvangen in de basiliek Sant’ Eugenio te Rome uit handen van Mgr. Ignacio Carrasco.
De nieuwe diakens komen uit 15 verschillende landen: Spanje, Italië, Venezuela, Kenia, Argentinië, Filipijnen, Uruguay, Slowakije, Oeganda, Nigeria, Frankrijk, Ivoorkust, Brazilië, Colombia en Nederland. Hun priesterwijding zal plaatsvinden op 5 mei.
Mgr. Ignacio Carrasco, emeritus-voorzitter van de Pauselijke Academie voor het Leven, legde in zijn homilie de nadruk op de dienst van het woord, karakteriserend voor de taken van een diaken: “In de taal van Jezus van Nazareth, in de taal van zijn Moeder, Maria, en zijn familie, vrienden en buren.”

Interview met de nieuwe Nederlandse diaken, Martijn Pouw

Verslag Excursie in Rome, 1 tot 5 november 2017

Pontificia Università della Santa Croce

Al vele jaren organiseert het Spaanse Hulpfonds voor de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis, de CARF, voor zijn donateurs excursies in Rome, maar dit jaar konden voor het eerst ook donateurs en medewerkers van hulpfondsen uit andere landen hieraan deelnemen.

De eerste week van november 2017 was voor de deelnemers aan de Rome-excursie een prachtige en onvergetelijke week. Voor het Nederlandse Hulpfonds hebben mijn vrouw Margriet en ik hieraan deelgenomen. Er was een rondleiding door het Oude Rome, de bezichtiging van enkele oude basilieken, de Sint Jan van Lateranen, de Santa Maria Maggiore en de Basiliek van de Heilige Paulus Buiten de Muren. Ook hebben wij kunnen deelnemen aan het Angelus op woensdag en op zaterdag, beide keren op een afgeladen Sint Pietersplein.

Het seminarie Sedes Sapientiae in Rome

“Ik kan niet wachten om weer naar Ivoorkust terug te keren”

Yao N’Zian Jean Eudes Téhia, afgestudeerd in het burgerlijk  en het kerkelijk recht, werd op 4 november in Rome gewijd tot transeunt diaken.
U bent nu al zes jaar weg uit uw land om in Europa theologie en kerkelijk recht te studeren. Bent u van plan naar uw land terug te keren? Ziet u ernaar uit om weer in Ivoorkust te zijn?

Zeker, het was een behoorlijk lange vormingsperiode, maar die was ook heel verrijkend. Het was een fantastische ervaring in Rome, en nu in Pamplona te verblijven. Natuurlijk ben ik van plan zo snel mogelijk naar mijn land terug te gaan. Ik kan niet wachten om weer naar Ivoorkust terug te keren om mijn geloof en de ervaring die ik hier heb opgedaan met anderen te delen. Elke keer als ik iemand uit een ander land ontmoet weet ik dat er altijd iets te leren valt. En ik heb er de afgelopen zes jaar heel wat ontmoet. Ook dat zijn leerzame ervaringen die je met anderen kunt delen.